เทศบาลเมืองปู่เจ้าสมิงพราย

     เทศบาลเมืองปู่เจ้าสมิงพรายมีประวัติความเป็นมา กล่าวคือในสมัยพระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัย (ร.2) ได้ทรงโปรดให้สร้าง “เมืองนครเขื่อนขันธ์” ในปี พ.ศ. 2358 มีความสำคัญเป็นเมืองหน้าด่าน ในการป้องกันข้าศึกทางทะเล ดังปรากฏในพระราชพงศาวดาร รัชกาลที่ 2 ในพระราชนิพนธ์สมเด็จกรมพระยาดำรงราชานุภาพ ตอนหนึ่งว่า “เพื่อให้เมืองนครเขื่อนขันธ์ มีความแข็งแรงมั่นคง เพื่อป้องกันข้าศึกทางทะเล จึงได้สร้างป้อมทางฝั่งตะวันออก 3 ป้อม คือ ป้อมปู่เจ้าสมิงพราย ป้อมปีศาจสิง ป้อมราหูจร เมื่อรวมทั้งป้อมวิทยาคม ซึ่งสร้างในรัชกาลที่ 1 ด้วยกันเป็น 4 ป้อม” เมื่อทรงสร้างเมืองนครเขื่อนขันธ์เสร็จได้พระราชทานพระพุทธรูปไว้คู่เมืององค์หนึ่ง ซึ่งชาวนครเขื่อนขันธ์เรียกว่า “พระใหญ่” ต่อมาในปี พ.ศ. 2458 พระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว (ร.6) ทรงเปลี่ยนฐานะนครเขื่อนขันธ์เป็นจังหวัดพระประแดง และในสมัยพระปกเกล้าเจ้าอยู่หัว (ร.7) ทรงเปลี่ยนฐานะจากจังหวัดพระประแดง เป็นอำเภอพระประแดง 

      พ.ศ. 2535   สุขาภิบาลพระประแดง ได้แบ่งแยกพื้นที่ออกมาจัดตั้งเป็นสุขาภิบาลสำโรงใต้ และได้อัญเชิญ “พระใหญ่” เป็นดวงตราประจำสุขาภิบาลสำโรงใต้  
      พ.ศ. 2540   ได้รับการยกฐานะเป็นเทศบาลตำบลสำโรงใต้ 
      พ.ศ. 2543   ได้รับการจัดระดับเป็นเทศบาลชั้น 2 ข 
      พ.ศ. 2547   เปลี่ยนแปลงฐานะเป็นเทศบาลขนาดใหญ่ 
      พ.ศ. 2552   เปลี่ยนแปลฐานะจากเทศบาลตำบลสำโรงใต้ เป็น "เทศบาลเมืองสำโรงใต้"
      พ.ศ. 2553   เปลี่ยนชื่อเทศบาลจากเทศบาลเมืองสำโรงใต้ เป็น "เทศบาลเมืองปู่เจ้าสมิงพราย"